نیمه ی پر لیوان

دختر فسقلی سه و نیم ساله ام، امسال راهی مهد کودک Early School  شده و دیدنیه که چطور مثل آب روان انگلیسی زبون می ریزه.  صد البته که از جنس نسوان بودنش نقش مهمی در روان حرف زدنش داره. در این نوشته می خوام به یکی از فعالیتهای او در  مهد کودک  و همچنین یک رسم آمریکایی اشاره داشته باشم.  درست از یک هفته به روز شکرگذاری بود که اقدام به درست کردن طرح کاغذی یک بوقلمون کرد و هر روز هفته یکی از چیزهایی رو که باید از بابت داشتنش شکرگذار باشه رو توسط خانم آموزشیارش برهر بال کاردستی اش نوشته بود.

                                   کاردستی بوقلمون _ عکس تزئینی است.

این روزها  در آمریکا اس ام اس های فراوانی بین افراد رد و بدل شد که پیام اصلی اش ابراز خوشحالی  از حضور دیگران در زندگی شان بود.  بد نیست بدونید که وقتی برسر سفره ی شام  روز شکرگذاری Thanksgiving در کنار خانواده ی برادرم نشسته بودم؛ به رسم آمریکاییها، هرکس با برشمردن داشته هاش، به درگاه خدا ابراز شکر می کرد. بمانه که از بس موارد زیادی رو باید برمی شمردم؛  کلی وقت دیگران رو گرفتم.  باور می کنید یا نه؟ یکی از اصلی هاش شکر حضور یک به یک شما دوستان خواننده بود و بازم ازبابت منتی که برسر بنده و این  سراچه دارید؛  تشکر می کنم.

                            خوشبختی یعنی قدردان همه ی داشته ها بودن

اونچه که تامل برانگیزه اینکه چطور در یک فرهنگی اینگونه مثبت اندیشی رواج داره و مردم بجای غــُـرغــُـر دائم به درگاه خدا و تعیین تکلیف برای او که  چرا این آره و چرا اون نه !؟ همیشه  به  نیمه ی پر لیوان نظر دارند!!!؟ در تفسیرهای مذهبی ذکر شده  که انسان  سه « نغمه و سرودSinging» رو  بر لب و در ذهن داره : یک-«شکرگذارانه Thankfulness»،   دو-« شکایت آمیز Lament» که هردوی اینها، وقتیه که رخدادهای زندگی را دیده و لمس می کنیم. بدین شکل که  یـــا اینکه به خواست خدا راضی و شکرگذاریم و «هراونچه که از دوست میرسه رو نیکو می دونیم» و یـــا اینکه، خودمون بجای خدا می نشونیم و با این تفکر که خیر و صلاحمون رو  بهتر از او می دونیم  از همه چیز شکایت می کنیم.

                                   عارفان عاشق، همواره امید برخدایشان دارند

امـــّا  باور سوّم – کلام دل عارفان و رسم عاشقانه ی احترام بنده ی عاشق، به پرودگار عاشق تر از هر عاشقه. عارف می دونه که «او»(خالق)، از سر عشقی که به بنده اش داشته، همه ی آفرینش رو آفریده. پس نه تنها «شکرگذار» ؛ بلکه همواره «امیدوار Hope» به رحمت همراه با نعمت اوست. من نمی دونم که شما و حتی خودم از کدوم دسته هستیم؟ ولی متاسفانه افراد بسیاری رو دیده ام که چنان چشم و گوش خودشون رو بر داشته هایشون بسته اند که فکر می کنند آسایش و مال و منال و زندگی راحت  فقط در خارج از کشوره و بس. در یک کلام فقط نیمه ی خالی لیوان زندگی در ایران رو  می بینند و از نیمه ی پـُـر داشته ها  آنطور که باید  لذت نمی برند. آرزو می کنم که خداوند چشمام رو براونچه که دارم و باید شکر گذاری کنم بازتر کنه. از طرفی هم  تلاش می کنم در دل و ذهنم با یادآوری اونچه که آرزوهامه، بخصوص هنگام خواب  _ تا روحم در عالم خواب و رویا، بر روی آن بیشتر تمرکز داشته باشه_ مثبت تر بیندیشم  و بر اونچه که خواست خداوند و خیر و صلاح منه، شکرگذار باشم ….. ببخشید طولانی شد. راستی تا حالا دقیق فکر کردید که  شما از بابت چه چیزهایی خوشحال و شکرگذارید؟ …. موفق و پیروز باشید … درود و دو صد بدرود … ارادتمند حمید